وونگ كار واي يك فيلمساز هنگ كنگي است كه زياد از فيلمهايش خوشم نمي‌آيد. كارهايش متفاوت است و شخصيت‌هاي عجيب و غريبي خلق مي‌كند كه سراغشان را در قوطي هيچ فيلمساز ديگري نمي توانيد بگيريد.
وونگ كار واي فيلمي دارد به نام « در حال و هواي عشق» ( In The Mood For Love). داستان درباره يك زن و مرد است كه عاشق هم شده‌اند و البته دليل آشنايي اين دو نفر اين است كه شوهر زن و همسر مرد با هم رابطه دارند. اين دو نفر سعي مي‌كنند همديگر را دوست داشته باشند اما رابطه جنسي را حذف كنند تا به قول خودشان مثل « آن دو نفر» نباشند. اين‌طوري است كه يك رابطه عاشقانه خفن و دهن سرويس‌كن و افسرده كننده تصوير مي‌شود كه نصفش هم اسلو موشن فيلمبرداري شده. استثنا اين فيلم استاد را دوست دارم. دليلش به جز دو تا شخصيت اصلي، موسيقي زيبايي است كه يك آهنگساز هنگ كنگي براي فيلم ساخته. يك والس غم انگيز و پر از حسرت كه با حال و هواي فيلم هم جور است. اين والس را گير آورده‌ام و هر روز توي مسير گوش مي‌كنم و لذت مي‌برم. فوق العاده است.
در واقع فوق العاده بود. حالا شركت استيل البرز گند زده به حال و هواي عشق. والس پخش مي‌شود و رويش يك نفر با صداي مثلا جذاب و قدري اروتيك مردانه از جلاي فلز و استيل بودن البرزو اين‌ جور مزخرفات مي‌گويد. كاش مي‌شد يك اسپانسر گير بياوريم كه وضعش توپ باشد و هر وقت لازم شد پول آگهي‌هاي بازرگاني را به صدا و سيما بدهد تا آن آگهي ديگر هيچوقت پخش نشود.
8:32 PM